Scooby-Doo - cz.6 Mystery 1

Jak to na każdym przyjęciu bywa, tak i na tym pojawiły się tak zwane szychy biznesu. W pięciu grupkach po dwie, trzy osoby stali lub siedzieli pod ścianą, przy stole, na fotelach bądź kanapach i pilnie omawiali różne umowy i pertraktowali o nowych planach i interesach.
Velma ostentacyjnie ziewnęła i  spojrzała na mamę, która w tym właśnie momencie zachichotała zupełnie jak idiotka. Dlaczego to ona, a nie jej córka, miała z kim pogadać i z kim się pośmiać.  A ona, sama, całkiem sama. Gdyby chociaż był tu jakiś jej kumpel  z paczki, poczułaby się lepiej. A tak, to tu same bufony i nadęte snoby. Westchnęła i pomyślała, że chyba będzie się tu budzić cały wieczór, gdy.. rozległ się huk.
***
- A więc jesteś dogiem niemieckim, tak? – zapytał Kudłaty, podrzucając ciasto do góry. Zamierzał z tej masy zrobić mini pizzę.
- Tak, jak najbardziej – odparł wpatrując się uporczywie w ciasto.
Kudłaty już chciał coś powiedzieć, ale nagle rozległ się huk. Oboje upadli na podłogę, a ciasto na nich. Scooby widząc to, jednym ruchem szczęk pochłonął ciasto i oblizał się.
Kilka sekund po wybuchu, do kuchni wpadła Olivia i wydyszała:
- Czy twoja mama chciała urządzić pokaz spirytystyczny?
- Nie, a co?
- To mamy problem.
***
- Co się stało?
- Ktoś, a raczej coś, właśnie ukradł… ukradło  gospodyni broszkę. No i kilka akcji opiewanych na kilka milionów..
Od kilka minut siedzieli tu w piątkę. Dwie dziewczyny – ta ruda, którą widział w szatni i ta druga, w okularach, która chodzi z nim do klasy oraz blondyn – kapitan drużyny szkolnej. No i on oraz oczywiście Scooby-Doo.
Jak to się stało, że piątka nie znających się ludzi ( no dobra czwórka), siedziała w jednym pokoju i w dodatku rozmawiała?
Dlatego, że owa dziwaczna istota zaatakowała rudowłosą, a Fred mający wewnętrzny instynkt obrońcy popchnął ją w kierunku jakiegoś pomieszczenia z otwartymi drzwiami. Z kolei Velmę odrzucił wybuch, również do tego pokoju. A owym pokojem była kuchnia.